Gazeta Podatkowa nr 31 (1488) z dnia 16.04.2018

Jednorazowa amortyzacja a zaliczka na środek trwały

Przedsiębiorca, który zaliczkę na poczet nabycia środka trwałego zapłacił i zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w 2017 r., powinien ją uwzględnić w limicie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonanego w 2018 r. To oznacza, że dokonując jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w 2018 r. zobowiązany będzie pomniejszyć ten odpis o wpłatę dokonaną w 2017 r. na poczet nabycia tego środka trwałego. Powstała z tego tytułu różnica powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jako jednorazowy odpis amortyzacyjny.

O CO PYTAŁ PODATNIK?

Firma będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych postanowiła zamówić u producenta z Unii Europejskiej maszynę będącą fabrycznie nowym środkiem trwałym za kwotę 37.335 euro. Zamówienie zostało złożone w grudniu 2017 r., a jego realizacja miała nastąpić w 2018 r. Na poczet nabycia zamówionego środka trwałego firma w grudniu 2017 r. wpłaciła producentowi zaliczkę w kwocie 19.000 euro, której otrzymanie potwierdził on wystawieniem faktury zaliczkowej. Strony umówiły się, że pozostała wartość 18.335 euro będzie zapłacona w 2018 r. po otrzymaniu ostatecznej faktury i sprowadzeniu maszyny do firmy. W zaprezentowanym stanie faktycznym firma miała wątpliwości czy w momencie zaewidencjonowania środka trwałego w 2018 r. będzie mogła zastosować jednorazową amortyzację dla różnicy pomiędzy jego pełną wartością a kwotą wpłaconej zaliczki, zaliczając ją do limitu 100.000 zł na 2018 r., w sytuacji gdy kwotą wpłaconej zaliczki obciążyła koszty uzyskania przychodów w roku jej uiszczenia i zaliczyła ją do limitu 100.000 zł w 2017 r.

ZDANIEM ORGANU PODATKOWEGO:

Organ podatkowy w wydanej interpretacji wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 1zd ustawy o pdop, w przypadku dokonania wpłaty na poczet nabycia fabrycznie nowego środka trwałego, o którym mowa w art. 16k ust. 14, spełniającego warunki określone w art. 16k ust. 15, którego dostawa zostanie wykonana w następnych okresach sprawozdawczych, podatnicy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dokonaną wpłatę do wysokości kwoty, o której mowa w art. 16k ust. 14.

Z kolei z uregulowań zawartych w 16k ust. 14 ustawy o pdop wynika, że podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100.000 zł. Kwota 100.000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie kwotę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14, pomniejsza się o wysokość zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd (art. 16k ust. 16 ustawy o pdop).

Odnosząc to do analizowanego stanu faktycznego organ podatkowy stwierdził, że zaliczkę na poczet nabycia środka trwałego, zapłaconą i zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów w 2017 r., firma powinna uwzględnić w limicie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonanego w 2018 r. W konsekwencji dokonując jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w 2018 r. zobowiązana będzie pomniejszyć ten odpis o wpłatę dokonaną w 2017 r. na poczet nabycia tego środka trwałego i uwzględnić w limicie 100.000 zł na 2018 r. Powstała z tego tytułu różnica powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jako jednorazowy odpis amortyzacyjny, wynika to bowiem z art. 16k ust. 14 zdanie drugie, który wskazuje, że kwota 100.000 zł obejmuje sumy odpisów amortyzacyjnych i wpłat na poczet nabycia środka trwałego.

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 lutego 2018 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.185.2017.1.MG)