A A A

Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 32 (931) z dnia 10.11.2016

Wydatki na ulepszenie obcego środka trwałego

Przedsiębiorca na dzierżawionym terenie placu manewrowego wykonał nawierzchnię asfaltową. Czy biorąc pod uwagę fakt, iż wysokość wydatku przekroczyła 3.500 zł, jego ujęcia w kosztach podatkowych należy dokonać za pośrednictwem odpisów amortyzacyjnych? Czy może będzie to inwestycja w obcym środku trwałym? Jeżeli tak, to do jakiej grupy KŚT ją zakwalifikować i jaką stawką amortyzować?

Wykonanie ulepszenia dzierżawionego środka trwałego stanowi inwestycję w obcym środku trwałym. Podlega ona zaklasyfikowaniu do właściwej grupy KŚT zgodnej z kwalifikacją ulepszonego obiektu oraz amortyzacji generalnie przy zastosowaniu odpowiedniej stawki z Wykazu. Dla inwestycji w obcych budynkach i budowlach maksymalna stawka amortyzacyjna ustalona indywidualnie może wynieść 10% rocznie.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia ich przyjęcia do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł (por. art. 22g ust. 17 ustawy o PDOF oraz art. 16g ust. 13 ustawy o PDOP).

Jak wynika z objaśnień wstępnych zawartych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. nr 242, poz. 1622), ulepszenia (przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja, modernizacja) w obcych środkach trwałych klasyfikowane są w odpowiednich grupowaniach KŚT, w zależności od środka trwałego, którego dotyczą.

Klasyfikacja Środków Trwałych dostępna
jest w serwisie www.klasyfikacje.gofin.pl

Ustalenie stawki amortyzacyjnej

W przypadku określonym w pytaniu przede wszystkim należy ustalić, czy dzierżawiony plac manewrowy spełnia definicję odrębnego środka trwałego, czy też jako obiekt przynależny jednemu budynkowi "wchodzi" do wartości początkowej budynku.

Jak stwierdzono bowiem w uwagach do grupy 1 KŚT, w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się także obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie itp. Natomiast obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Tak więc jeżeli omawiany plac manewrowy obsługuje jeden budynek, a przez to koszt jego wykonania pierwotnie zwiększył wartość początkową budynku, to jego ulepszenie przez dzierżawcę należy rozliczyć jako inwestycję w obcym budynku. Ponieważ co do zasady, podstawowa stawka amortyzacyjna dla budynków innych niż mieszkalne wynosi 2,5%, tyle powinna wynieść podstawowa stawka amortyzacyjna wykonanej inwestycji w obcym środku trwałym.

Jeżeli natomiast plac manewrowy stanowi odrębny środek trwały, jako budowla klasyfikowana do grupy 2 "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej" i rodzaju 291 "Pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane", dla którego właściwa stawka amortyzacyjna wynosi 4,5%, to również taka będzie podstawowa stawka amortyzacyjna właściwa dla amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym (tu: w obcej budowli).

Należy wskazać, że w omawianej sprawie istnieje możliwość indywidualnego ustalenia stawek amortyzacyjnych. Jak wynika z art. 22j ust. 4 ustawy o PDOF (i odpowiednio art. 16j ust. 4 ustawy o PDOP), dla przyjętych do używania inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Oznacza to możliwość amortyzowania takiej inwestycji stawką nie wyższą niż 10% rocznie.

Wykonanie nawierzchni jako wydatki remontowe

Dokonując przedmiotowych rozważań należy dodatkowo wskazać, że jeżeli wykonanie asfaltowej wylewki miało na celu jedynie przywrócenie pierwotnej funkcji użytkowej placu manewrowego, który uległ zużyciu, wówczas poczynione wydatki należy rozpatrywać w kategorii wydatków na remont. Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.), jako wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Jeżeli zatem nowa nawierzchnia placu zastąpiła pierwotną, zużytą, a jednocześnie parametry placu, w szczególności takie jak jego powierzchnia, trwałość czy dopuszczalne obciążenie nie uległy zmianie (zwiększeniu), to omawiane wydatki można odnieść w ciężar kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich poniesienia. Nie stanowią one ulepszenia i w związku z tym nie stanowią również ulepszenia w obcym środku trwałym.